Didier Deschauwer, official op de Spelen

‘To help, prevent and intervene’

De Olympische ruiters moeten nog even in spanning wachten. Didier Deschauwer is al zeker van zijn Olympische selectie. Hij is in Parijs steward tijdens de dressuurwedstrijden. De FEI duidde onze landgenoot aan als ITO (International Technical Official), zeg maar de rechterhand van de grote baas van de stewards. Zij leiden het verloop van de Olympische Spelen in goede banen. En dat het menens is, blijkt uit de cijfers. In dressuur zijn er 18 stewards voor 60 dressuurcombinaties.   

‘Dat is het dubbele van een doorsnee internationale wedstrijd. We hebben het in Parijs over de Olympische Spelen en dan mag er niks aan het oog ontsnappen. De wereld kijkt mee’, begint Didier: ‘Stewards waken over de naleving van de reglementen en de fair play, wat concreet betekent dat iedereen zich in dezelfde omstandigheden kan voorbereiden op de competitie. Dan denken we onder andere aan de timing van het gebruik van de faciliteiten’, licht hij toe: ‘de protocollen en het schema zijn uitgeschreven en gekend. Dat lijkt duidelijk en eenvoudig.
Je mag niet vergeten dat we met mensen werken en er zijn er altijd die er de kantjes van aflopen of ergens een voordeel zien’, glimlacht Didier: ‘stewards waken erover dat iedereen gelijk behandeld wordt. De ruiters krijgen een timing van hun trainingen en hun beschikbare tijd moet strikt gerespecteerd worden. Dat wat betreft de trainingsfaciliteiten. Ook in de stallen moeten protocollen gevolgd worden, nijvoorbeeld als het over de veterinaire behandeling van de paarden gaat. Dat verloopt eveneens onder het toezicht van de stewards.’

Op een wedstrijd is de steward het eerste aanspreekpunt van de ruiters. To help, prevent and intervene. En voor een goed begrip, schiet niet op de pianist. ‘Wij maken de reglementen niet. Stewards waken over de naleving, doen de vaststelling en melden dat vervolgens aan de jury’, vertelt Deschauwer: ‘Ik denk nu concreet aan de toepassing van de bloedregel, die in het verleden voor heel wat commotie zorgde. Een spatje bloed impliceert de onherroepelijke uitsluiting van de combinatie. Herinner je Charlotte Dujardin op het EK in Rotterdam of Charlotte Fry op de recente wereldbekerfinale. Dan spreken we over waarschijnlijke gouden medailles, die in de kiem gesmoord worden door het reglement. Dat zijn drama’s voor de ruiters en amazones. De praktijk leert dat ze dat quasi allemaal sportief ondergaan en de consequentie van het reglement aanvaarden. Een positief gegeven, want het betekent dat het reglement algemeen gedragen wordt.’

‘Toch mogen we ons niet blind staren op die extreme situaties. ‘We zijn er in de eerste plaats om de atleten te helpen. En om er op toe te zien dat iedereen een gelijke behandeling krijgt.’

Didier Deschauwer is inmiddels een ervaringsdeskundige. Parijs is zijn vierde Olympiade. Hij was eveneens steward tijdens de Spelen van Londen, Rio de Janeiro en Tokio. Zijn eerste groot kampioenschap dateert al van 2002, de WEG in Jerez de la Frontera.
Hij omschrijft zichzelf als zachtaardig, eerder dan een boeman, waarbij de ruiters heel goed weten waar de limieten zijn. ‘De voorbije decennia is er een wederzijds respect gegroeid en dat werkt proactief. Het gaat tenslotte om een samenwerking, waarbij we allebei de fair play en het welzijn van het paard hoog in het vaandel dragen. Die trend is rond de eeuwwisseling geïntroduceerd door de Zwitserse steward Paul Weier. Hij was zich bewust van de aandacht die we moeten besteden aan de sociaal-maatschappelijke aanvaarding van de paardensport. Dat vereist een samenwerking tussen de federaties, ruiters en trainers, en de stewards op het terrein.'