06-02-2023 · DJ
Het paardrijden werd me met de paplepel ingegeven. Samen met papa, op onze Welsh cob of op Piccolo onze shetlander galoppeerde ik op mijn 3 jaar rond.
De endurancewedstrijden reed mijn papa met Bertho en broer Fausto Janssen. Regelmatig ging ik met mama mee groomen. Na een periode van ‘niet zo’n succesvolle jumpings’ besloot ik met Fausto de 40 km te proberen. Dat smaakte wel naar meer.
De Arabische paarden lagen me toch wat beter dan de springpaarden. In 2021 reed ik het ganse seizoen 60km met Ak El Akbar en won zo de Flanders Endurance Cup en Jeugdcup. Na dat seizoen was ik toch gemotiveerd om meer kilometers te rijden. Geïnspireerd door mijn papa die 8 jaar geleden verongelukte en onder coaching van mama startte ik de 80km in Zutendaal en daarna in Spa. Ak El Akbar slaagde beide met glans. Toen lonkte natuurlijk nog meer. Ook de CEI*100km in Compiègne en Zutendaal gingen vlot voor Ak El Akbar. Hij is een zwarte arabier met een speciaal eigenwijs, wat arrogant, karakter. Onze band is heerlijk. Hij wil zo graag goed presteren voor ons beide, heeft een ruime galop en goede recuperatie.
Eind oktober startten we de CEI** 120km in Fontainebleau. Door een domme fout bij mezelf reden we verkeerd en kwamen zo alleen te rijden. Na 99 eenzame maar geslaagde kilometers zijn we gestopt. Ak El Akbar was helemaal oke maar moe. Na 499 geslaagde wedstrijdkilometers in 2022 verdiende hij een periode van rust en gewoon even ‘alleen paard te zijn’.
Ik hoop dit jaar met hem opnieuw een CEI** te starten. Maar vooral te genieten van deze mooie sport en onze kilometers samen. Want dat is en blijft toch het allerbelangrijkste!!
