Tom De Doncker op weg naar WK?

Na hun bewonderingswaardige prestatie in Mont-le-Soie stonden Tom De Doncker en Ffayietta opnieuw klaar voor een volgende stap. Begin mei slaagde deze combinatie nog in een CEI** over 120 km en ditmaal kwam Tom aan de start in Corlay op een proef over 129 km tijdens van het Franse Nationale Kampioenschap. Al in de dagen vooraf werd duidelijk dat dit parcours niet van de minsten was. Constant stijgen en dalen op een grotendeels harde en stenige ondergrond, waar er quasi geen mogelijkheden waren om even te recupereren. In totaliteit verliep de wedstrijd over een stijgend parcours van 3236 meter. Een waardig kampioenschapsparcours waar menig insider van opkeek. De vergelijkingen met klassiekers zoals Florac en Montcuq waren niet uit de lucht gegrepen.
 

Met 81 deelnemers aan de scratch ( CEI** + Nat. Kamp. Amateurs ) was het deelnemersveld sterk bezet met tal van vermaarde kampioenen uit de discipline. De wedstrijd werd verreden over 4 lussen. De deelnemers vertrokken op de renbaan van Corlay en trokken dan 35 km naar het nabije St. Gilles Pligeuax voor een eerste controle. Met een snelheid van net boven de 15 km per uur zat Tom in het grootste peleton. Een snelle recuperatie zorgde ervoor dat de combinatie als 16de op 36 deelnemers van de CEI mocht vertrekken voor de volgende ronde, een plaatselijke lus van 37 km. Hierover deden ze een kleine twee uur en een half. Ze schoven een tweetal plaatsen vooruit door de eliminatie van een aantal combinaties. Een aantal ruiters verkoos reeds hier de wedstrijd te staken en trokken hun paarden terug, deels door de zwaarte van het parcours.
 

Het Ffayietta-team besloot om aan hetzelfde tempo verder te gaan met in het achterhoofd dat niet de moeilijkheidsgraad, maar de snelheid vaak de beslissende factor is bij eliminatie. De derde lus over 37 km ging opnieuw richting Hippodroom. Bij een eerste aanbieding in de vetgate was de hartslag nog net té hoog. Hierdoor verloor de combinatie enkele minuten, maar kon zich tijdig aanbieden voor een tweede controle. Ditmaal was de hartslag ok en dit zorgde voor een voorlopige 14de stek. Ook bij de verplichte herkeuring voor vertrek werd de merrie goed bevonden om de laatste lus over 20 km aan te vatten.
Vlot galoppeerden beiden weg. Op 10 km zat alles op schema en was de merrie nog fris. Plots ontstond er toch enige onrust. Op 5 km van het einde stond het groomteam ongeduldig te wachten. Geen nummer 111, maar wel hun achtervolgers. Ffayietta had net een ijzer verloren, waardoor Tom vakkundig een hoefschoen moest aandoen, maar uiteraard ging dit gekoppeld met enig tijdverlies. Hij is dan ook in het daaropvolgende stijgende gedeelde afgestapt en te voet verdergegaan. Uitrijden was ook nu aan de orde. Hij wilde geen risico's nemen en ervaring opdoen, waarvoor het team naar hartje Bretagne afgezakt was. Eenmaal bij de laatste groompost werd de hoefschoen nogmaals gecontroleerd en kon Tom probleemloos dravend verder richting aankomstlijn. 

Daar stonden een aantal Belgen te wachten om die laatste recovery zo vlot mogelijk te laten verlopen. Na 7 minuten werd Ffayietta aangeboden met 56 BPM en vlot dravend. Het team kreeg felicitaties van de dierenartsen en officials want het was een puike prestatie wat deze 7-jarige merrie, samen met haar team neerzette. Uiteindelijk finishten ze als 19de.
 

Tot nader order is Ffayietta de enige Belgische zevenjarige die over deze afstand slaagde. Dromen over een deelname aan het WK Young Horses in augustus mag stilaan. Nu eerst even recupereren, zowel paard als ruiter Tom. Ze verleggen allebei gestaag en volstrekt volgens planning hun grenzen, o.a. dankzij een voortreffelijke ondersteuning vanuit het Cavalor-team.