14-11-2006 ·
Lés Etoiles de Pau, één van Europa's grootste eventingwedstrijden met meer dan 100 000 bezoekers, was dit jaar ook de locatie van een CEIOYR/J***...
Aan de start een 60-tal van Europa's beste juniors en young endurance riders. Ook België stuurde een delegatie van 4 ruiters: Fanny Guerisse met Jadir de Rendpeine, Steve Peignat met Oasis, Olivia Ledent met Krisalia des Iviers en als enige Vlaming Toon van den Troost met Liskie de Biesme.
Een verslag:
Woensdag afspraak met onze Waalse vrienden om 08u00 aan de Franse grens. Na een tocht van 700 km overnachten we in Pottier. De paarden werden gestald aan de Hippodroom. Ruiters rijden onder toezicht van Pierre Arnould, Belgisch teamchef, de paarden een uurtje los.
Donderdag rond de middag komen we aan in Pau. Zwaar onder de indruk van de locatie stallen we de paarden op het prachtige hippisch centrum van Pau. Ja, Frankrijk is echt een paardenland! De ruiters rijden de paarden los en de grooms verkennen het roadbook.
's Avonds cocktail de bienvenue, hier maken we kennis met de Belgische eventingruiters met als meest bekende Karin Donkers.
Vrijdagvoormiddag na een laatste controle van de paarden door zowel ploegchef, hoefsmid en veearts gaan de ruiters te paard de laatste ronde verkennen. Ondertussen rijden de grooms het parcours nog eens af. In de namiddag staat stalcontrole en voordraven op het programma. En ook al is alles zoals altijd tot in de puntjes gecheckt, blijft dit steeds bang afwachten. De 4 paarden werden goedgekeurd voor vertrek.
's Avonds werd dan iedereen gebrieft. FEI waarschuwde voor de hoge temperaturen die verwacht werden zaterdag: meer dan 27 graden. De eerste 2 lussen zijn echte bergritten de 2 volgende zijn relatief vlak.
Zaterdag, de wedstrijddag:
Fase 1: 07u30 Massastart.
Toon neemt resoluut de kop en samen met de andere Belgen maken ze er een trage en gecontroleerde start van.Toon die droomt van een massaspurt met aankomst op een hippodroom tegen de beste Franse ruiters beseft maar al te goed dat hij dan zonder kleerscheuren over de bergen moet geraken. Na een tiental kilometer gaat het te traag voor het peloton en breekt de koers open. De snelheid wordt verhoogd en sommigen willen tonen dat zij de echte berggeiten zijn. Toon blijft zijn tempo rijden en komt dan ook als laatste Belg, reeds op verschillende minuten van de kopgroep binnen: keuring OK.
Fase 2: In deze lus veel haantjes- maar ook kippengedrag, en dan vooral zonder kop. Toon en de andere Belgen nestelen zich in het peloton. Wanneer er versneld wordt, roept Toon naar zijn ploegmaten "C'est encore ver". (Zijn Frans betert maar er is nog veel werk aan.) Tempo van de Belgen blijft behouden en Toon komt dan ook met meer dan 15 minuten achterstand op de kopgroep binnen.Keuring: ook al meet Peter (de teamveearts) 58 hartslagen per minuut, de wedstrijdveearts kwam aan 70. Herkeuring verplicht dus. Buiten en terug binnen bij een andere veearts en nu wel alles goed bevonden. In deze ronde vallen ook de eerste slachtoffers,spijtig genoeg voor ons ook Olivia.
Fase 3: Toon die Liskie bewust gespaard heeft in de bergen, gaat nu resoluut in de aanval. In deze veel vlakkere lus kunnen ze doorgalopperen en al snel wordt er veel van hun achterstand weggewerkt. Steve en Fanny doen het rustiger aan. Liskie is super en met een gemiddelde van meer dan 19 km/uur komen ze aan bij de vetgate.
En ook al meet Peter opnieuw rond de 50 hartslagen, dezelfde veearts van eerder meet er weer meer dan 70. Wederom herkeuring dus. Binnen en buiten, andere veearts en ook nu weer alles OK.
Spijtig genoeg vallen in deze lus de andere 2 Belgen uit. Tijdens de verplichte rusttijd was er morele steun voor Toon van de eventingruiters die de wedstrijd met veel interesse volgen. Maar ook overleg met de eigenaar van het paard (mevrouw de Ré) en met de ploegleiding. De herkeuringen hebben al verschillende kostbare minuten gekost, maar een top 10 moet nog steeds kunnen.
Fase 4: het is nu of nooit en Toon laat Liskie van bij de start af aan een hoog tempo galopperen. Maar de snelheid moet nog omhoog om bij de kopgroep te geraken. Geen probleem want Liskie blijft super. Maar in een van de dorpjes gaat het mis. In een bocht op een nat stuk asfalt schuift Liskie onderuit. Toon zijn elleboog en heup open en zijn helm moet opnieuw gespoten worden. Gelukkig lijkt Liskie niets te mankeren want de kopgroep wordt nog ingehaald. De sprint wordt ingezet maar na de val is Liskie niet meer snel genoeg om de Fransen te kloppen. Toon is zwaar ontgoocheld maar na een troostende knuffel van de mooie Sara Perringerard en felicitaties van de Fransen om zo snel weer door te rijden na zijn valpartij, is hij even blij als wij allemaal.
Een uur na aankomst van het eerste paard wordt de "beste conditie" gekozen. Van de 10 gepresenteerde paarden werd Liskie als 4de geplaatst. Zeker niet slecht voor een paard dat de laatste ronde tegen bijna 23 km/uur gelopen heeft en die dan ook nog onderuit is gegaan.
Frankrijk wint ploeg goud met 3 paarden van het team die goed waren. Spanje zilver met 2 paarden. En omdat de andere ploegen maar 1 paard heelhuids aan de meet hebben mag België dankzij Toon zijn individuele vierde plaats brons in het ploegenklassement mee huiswaarts nemen.
Kwalificatie voor het WK is binnen, individueel 4de en per ploeg 3de. Ik denk dat Toon van een geslaagde wedstrijd mag spreken. Maar zoiets is alleen zeker niet te doen en wij willen dan ook zeker de Belgische ploegleiding, Dominiek de Ré, alle Belgen die in Frankrijk geholpen hebben maar ook Toon zijn supporters thuis bedanken.
