10-10-2024 ·
Het is Week van de Official dus tijd om onze vele officials in de kijker te zetten! Er zijn natuurlijk wekelijks heel wat officials aan het werk op verschillende wedstrijden binnen verschillende disciplines. En hoewel alle officials elke wedstrijd wel in de bloemetjes mogen gezet worden, horen we deze week bij een aantal officials naar hun weg als official.
Vandaag aan het woord: Piet Imschoot, dressuurjurylid en docent juryopleidingen
Wie is Piet Imschoot?
Ik ben Piet, ik ben dressuurofficial en docent van de juryopleidingen. Ik kreeg in 2007 een ongeval en ben sindsdien mindervalide. Ik kon daardoor mijn job in het onderwijs niet meer uitoefenen. Ik gaf las in de paardenschool in Torhout. Toen ik afstudeerde als licenciaat LO was er weinig werk in het onderwijs en toen heb ik een aantal jaren in springstallen gewerkt en paarden getraind. Ik heb toen onder andere ook paarden getraind bij Philippe Vandelanoitte, Van Geensbergen, ik gaf ook les in het Zilveren Spoor... Ik reed een periode ook bij Johan Lenssens en daar heb ik een dressuurlesgever leren kennen, die mij de liefde voor dressuurdiscipline leerde. Na mijn ongeval ben ik alleen maar nog meer in het officialgebeuren gaan doen.
Hoe ben je official geworden en hoe lang ben je al official?
Ik ben al dressuurjury sinds 1997, al meer dan 25 jaar nu ik er over nadenk. Na mijn ongeval ben ik ook para-dressuurwedstrijden gaan jureren en af en toe jureer ik ook op een eventingwedstrijd want mijn hart heeft altijd bij de eventing gelegen.
Ongeveer 10 jaar geleden ben ik ook docent juryopleiding geworden, ik had dat al eens hier en daar laten vallen dat ik dat wel wou doen. Jacques Van Daele gaf de opleidingen, maar hij had het druk en toen nam ik dat over. En ja, sindsdien doe ik dat nu nog altijd. Ik stond ook vroeger in het onderwijs dus de stap was vlot gemaakt en ik doe dat wel graag.
Ik ben al zo lang official, ik zag de voorbije jaren de opleidingen en de weg naar het official zijn beter worden. Dat is een groot verschil met vroeger. De officials zijn al veel beter voorbereid voor ze op een wedstrijd komen.
Wat zijn je favoriete momenten op wedstrijd?
Toen ik aan het werk was op de paardenschool in Torhout, heb ik heel wat cursussen herschreven en veel tijd daar in gestoken, ik had eigenlijk geen tijd meer om te rijden en om les te geven. En ik ben eigenlijk begonnen met jureren omdat dat voor mij een manier was om nog altijd dicht bij de (wedstrijd)sport te staan en op die manier kon ik ook nog altijd een beetje een vinger aan de pols houden. Ook nu ik niet meer zelf actief te paard rij, houdt het official zijnde mij dicht bij de sport.
Ik vind het dus vooral plezant in het jureren om goede paarden en ruiters aan het werk te zien. Het echt goed rijden, dat zijn de momenten waar ik op zit te wachten. Dat vind ik heel aangenaam. Dat blijft mij motiveren om te jureren, dat vind ik plezant.
Ik ben ook altijd al geïntegreerd geweest door de manier hoe mensen en paarden werken. Een dressuurpaard jureren, dat is voor mij altijd zoals een turner die een oefening op een mat moet doen. We moeten het paard beoordelen als een gymnast. Dressuur is gymnastiek en ik probeer dat zeker mee te geven aan toekomstige dressuurjuryleden. Daar draait het om. Geen circus, geen kunstjes, maar echte gymnastiek, dat is mijn motivatie om goed te jureren.
Samen mooie sport zien en mooie momenten beleven, ook natuurlijk na het jureren, het samen zijn met de collega's, samen een pint drinken, de goede sfeer... Dat hoort er ook zeker bij!
Wat is je ultieme tip aan beginnende officials of mensen die twijfelen om official te worden?
Voor mensen die twijfelen, niet twijfelen en zeker doen! Informeer je goed en en volg je hart. Als ze daar interesse voor hebben moeten ze dat zeker doen, ik kan het alleen maar aanraden.
Heb je een leuk verhaal, anekdote of gebeurtenis meegemaakt die je ons kan vertellen?
Enkele jaren geleden heb ik een situatie meegemaakt. Ik was dressuurjury op de para-dressuurwedstrijd in Waregem, de wedstrijd voor de vorige Olympische Spelen. Het was ook de periode van Covid. Er was een Russisch team aanwezig die naar Waregem waren afgezakt. Tijdens de laatste dag was het kur op muziek. Daar was een Russische ruiter in een lagere graad, die man was tijdens zijn kur eigenlijk aan het sukkelen tot en met. Op het einde van de proef moest hij zich afmelden. Ik zat bij C en hij eindigde zijn proef met de kont van het paard naar mij gericht. Dat was de eerste keer dat iemand zo afgroette in een proef. Het staat in de reglementen dat de ruiter met het aangezicht naar de jury moet afmelden, en ik vond dat altijd wel een belachelijke zin maar toen bleek wel dat ze er in staat met een reden! We hebben er het tijdens het jureren toen wel mee gelachen, alhoewel we dat eigenlijk niet mogen hé. We zien zo wel af en toe eens ludieke dingen! Ik denk niet dat die ruiter op de Spelen in Tokyo geraakt is.
