04-09-2023 · Kris van Loo voor Paardensport Vlaanderen · FEI & Equifans
‘Echte topsporters leer je kennen in hun verlies en tegenslag’
Het Olympisch ticket is binnen. Het Belgisch eventing team mag volgend jaar naar Parijs. Dankzij de nieuwe lichting, de structurele steun van Paardensport Vlaanderen….en Karin Donckers, 52 en al 30 jaar een vaste waarde in het eventing team. Ze is achtvoudig Belgisch kampioen en zesvoudig Olympiër. Wat haar in het zadel houdt? Volgend jaar wil ze naar haar zevende Olympische Spelen.
'Eerst studeren, dan werken en dan paardrijden'
Het begon allemaal op de Olympische Spelen van Barcelona in 1992. Karin Donckers studeerde LO, maar geen haar op haar hoofd dat er aan dacht om haar beroep te maken van het paardrijden. ‘Dat was zelfs geen optie. Die boodschap kreeg ik al op jonge leeftijd mee van mijn ouders. Eerst studeren, dan werken en dan paardrijden. Dat laatste deed ik nochtans het liefste en ik doe het nog altijd even graag als 30 jaar geleden.’
Toch zat er geen masterplan achter: ‘Het is zo geëvolueerd zonder er veel over na te denken. En gelukkig heb ik er niet veel over nagedacht. Je weet niet waar je aan begint, maar je bent jong en je smijt je. En je spartelt om niet te verzuipen. Ik ben regent Lichamelijke Opvoeding en gaf maandag en vrijdag een hele dag les in de Brusselse rijschool van Bloso, theorie en praktijk. Dat betekende om 6u vertrekken en om 19u thuiskomen. Dinsdagmorgen deed ik hetzelfde in het Bloso centrum van Waregem, in de namiddag gaf ik les bij Syntra in Sint-Niklaas. Daarnaast gaf ik thuis nog veel rijles en trainde ik mijn paarden. Dat heb ik zo’n 7 jaar gedaan.’
Het is meteen de eerste boodschap die Donckers heeft voor de nieuwe lichting. ‘De situatie van Barcelona 1992 en Parijs 2024 is vergelijkbaar. Net als toen zit het team nu ook in een positieve flow en dat werkt aanstekelijk. Ik was 21 toen ik mijn eerste Olympiade liep. We werden vierde met de ploeg en achtste individueel. Dan denk je dat de wereld aan je voeten ligt. Nadien werd ik wakkergeschud en ging ik 10 jaar door een diep dal. Ik wil geen pretbederver zijn, maar niemand ontsnapt aan zo’n periode. Je komt daar sterker uit, je moet er wel door.’
'Op mijn leeftijd begin je al eens na te denken. Soms te veel zelfs.'
Karin Donckers en de nieuwe lichting werken als communicerende vaten. Enerzijds deelt zij haar ervaring, anderzijds trekt ze zich op aan hun gretigheid en impulsiviteit. ‘Op mijn leeftijd begin je al eens na te denken. Soms te veel zelfs. Dan zie ik de jonge gasten onbesuisd gaan en volg ik in hun slipstream. Hun hete adem in mijn nek houdt me scherp. En er is nog iets: die zevende Olympische Spelen staan op mijn verlanglijstje. Dat is mijn drive en brandstof. Vorig jaar had ik een zware val, gevolgd door een even zware revalidatie en werd er met mij geen rekening meer gehouden voor het WK. Dat heeft me getriggerd. Ik wilde nog een meerwaarde zijn. Finaal kwam ik er op het WK uit als beste Belg en dat was mijn overwinning. Dat inspireerde me om verder te werken richting Parijs.’
Voor haar neuroloog was het een mirakel dat Donckers het WK reed. Karin lacht: ‘Dat kwam net omdat het WK mijn grote drijfveer was tijdens mijn revalidatie. Indien ik geen doel had gehad, was mijn revalidatie veel moeizamer en trager verlopen. Weet je wat ook geholpen heeft? De paarden. Bij hen kom ik tot rust. Als ik op een paard zit, krijg ik nog altijd een wauw gevoel. Ik heb dat altijd gehad. Na de zware val van mijn paard ben ik nog meer dankbaar voor elk moment op mijn paard.’
'Ik zit liever op mijn paard dan op sociale media'
De wetenschap heeft ook zijn intrede gemaakt in de paardenwereld. Hoe kijkt Karin Donckers naar die evolutie? ‘Met grote nieuwsgierigheid en leergierigheid. Maar vraag me niks over computers. Ik zit liever op mijn paard dan op sociale media. Ik sta zeker open voor de wetenschap en ga er in mee. Ik leer graag bij. Aan de andere kant, ik heb 30 jaar ervaring met conditietraining en vertrouw daarom nog meer op mijn gevoel. Een theoretisch model is goed, maar het is nog beter dat je naar je paard luistert. Paardrijden is een gevoel. Hoe gebruikt een paard zijn lichaam en hoe anticipeer je daar op? Al sluit het één het ander niet uit. Meten is weten, maar je moet de theorie in zijn context plaatsen en niet blindelings volgen. Waarom zie je in paardensport nog ruiters van boven de 50? Omdat ze bakken ervaring hebben en hun paarden hebben leren lezen en precies weten wat ze nodig hebben. Het perfecte paard bestaat niet, net zoals de perfecte mens niet bestaat. Je moet wel samen streven naar perfectie door elkaar door en door te kennen. Een paard is maakbaar. Zijn fysieke en mentale gezondheid hangt af van de ruiter. Je kan paarden door de jaren heen niet vergelijken. Wat ze wel allemaal gemeen hebben, is dat ze stuk voor stuk voor mij door het vuur gingen. Ze hebben altijd het beste van zichzelf gegeven en dat deden ze voor mij. Soms vraag ik me af, zit dat in hen of in mij? Ik geloof dat de mens veel kan bereiken met een paard. Als hij maar je beste vriend is.’
