19-09-2025 · Kris van Loo · De Paardenfotograaf
Na 3 jaar leercontract bij Wilm Vermeir, is Vic De Plecker (20) sinds enkele weken als ruiter in dienst bij Damien Doyle. ‘Profruiter worden was altijd mijn droom. Al leek het me onbereikbaar en onrealistisch’, vertelt Vic De Plecker. Dat hij naast het statuut van profruiter ook wordt erkend als T1 Talent is evident. Vorig jaar, in zijn eerste Young Rider seizoen, werd Vic meteen Belgisch kampioen. Dit jaar werd het zilver. De voorbije twee jaar werd hij ook geselecteerd voor het EK en dat leverde een bronzen en gouden medaille op. Er is een Vic De Plecker voor en na zijn passage bij leermeester Wilm Vermeir: ‘Ik heb meer gevoel ontwikkeld en rij intelligenter de piste in.’ En dat heeft duidelijk zijn vruchten afgeworpen.
Bestaat toeval? Jij en Wilm Vermeir komen uit dezelfde club in Merchtem. Jaren later rijden jullie allebei in Meerhout, jij op leercontract bij Wilm Vermeir?
Ik begon vanaf m’n 7e met wedstrijden in de club waar ook Wilm is opgegroeid.
Het was altijd de bedoeling om na mijn leercontract elders werk te zoeken en sinds enkele weken ben ik stalruiter bij Damien Doyle uit Bree. Wilm heeft een nieuwe thuisruiter, de opvolging van zijn stal is verzekerd dankzij zijn dochter Robin.
Jij beschikt wel nog over je kampioenenpaard Ilypsho?
En daar ben ik Wilm Vermeir heel dankbaar voor.
Wie heeft je besmet met de paardenmicrobe?
Mijn grootvader. Hij was jury/keurder van paarden op de jaarmarkten en hobbyfokker.
Ik heb twee broers, Stan en Stef die vier en zes jaar ouder zijn en zij waren zeer fanatieke ponyruiters. Mijn ouders namen me mee naar hun wedstrijden. Zo ben ik er ingerold. Vanaf mijn 6, 7 jaar mocht ik ook wedstrijden rijden en het gebeurde dat de 3 broers en 12 pony’s op toernooi waren.
Ik denk dat Stan misschien meer talent had dan ik, maar twee hernia’s maakten een kruis over zijn sportieve ambitie. Hij is nog steeds mijn mentor en volgt me op de voet. Zijn passie is gebleven. Hij doet de after sales bij Stephex Horsetrucks. Mijn andere broer werkt in een DAF garage bij familie en vond zijn gading in de autosport. Mijn grote geluk is dat er een extreem goede pony mijn pad kruiste. Ik won er alles mee en succes werkt aanstekelijk. Ik werd 10 keer nationaal kampioen bij de pony’s. Dankzij mijn pony’s.
Wanneer de broers De Plecker op concours kwam, wist de concurrentie dat ze voor de tweede plaats reden?
Zo was het wel een beetje. Wij waren heel competitief en hadden competitieve pony’s. Ik heb uit die periode veel te danken aan mijn lesgever Klaas Ost. Van je broers neem je niet veel aan. De club organiseerde wekelijks lessen met Klaas Ost en hij werd later mijn persoonlijke trainer.
En jij stapte over naar Paardensport Vlaanderen?
Mijn pony was veel te goed om 1.10m te blijven springen. Na verloop van tijd was er geen uitdaging meer aan. Iedereen suggereerde om nieuwe sportieve horizonten op te zoeken en de lat hoger te leggen. Wat impliceerde dat ik overstapte naar Paardensport Vlaanderen. Het eerste seizoen won ik meteen de Gouden Laars. Ik kwam op de radar van toenmalig bondscoach Jean-Jacques Matthijs en de trein was vertrokken. Ik kreeg selecties voor landenwedstrijden en sprong het EK. Het hadden er drie kunnen zijn. Door covid was er één jaar geen EK , 1 jaar is er geen team gestuurd en mijn laatste jaar was ik gegaan maar misschien wel te groot geworden voor mijn pony.
Wanneer wist jij dat je profruiter wilde worden?
Mijn succesvolle pony heeft me een duwtje in de rug gegeven en overtuigd. Dan nog was profruiter worden lange tijd een droom. Het leek me onbereikbaar en onrealistisch. Tot ik de kans kreeg om bij Wilm Vermeir op leercontract te gaan. Pas dan zag ik mijn droom werkelijkheid worden. Voordien wilde ik met een goede vriend paardencamions bouwen, studeerde ik eerst bedrijfseconomie en nadien zat ik op de tuinbouwschool. Natuurlijk wilde ik niets liever dan paardrijden, het leek me niet realistisch.
De dag dat ik 17 werd, ben ik op leercontract gegaan bij Wilm Vermeir. Mathieu Bourdeaud’Hui, één van mijn beste vrienden, was mijn voorganger bij Wilm. We gingen samen op jeugdconcours en zo leerde ik Wilm, Karolien en Robin een beetje kennen. Toen Mathieu vertrok naar Krismar Stables, belde Karolien me op met de vraag of ik op leercontract wilde komen. Zij heeft me gered van school.
Jij was een betere ruiter dan student?
Ik was op zich geen slechte leerling. Op school kon ik goed volgen. Enkel het huiswerk was er te veel aan. Thuis zat ik liever op een paard dan achter mijn schoolboeken.
Kon je je leercontract makkelijk verkopen aan je ouders?
Toch wel, omdat iedereen vond dat ik die kans moest grijpen en enthousiast was met het aanbod van Wilm Vermeir. Daarbij komt dat Wilm een held is in onze regio. Iedere ruiter kijkt enorm op naar hem. Voor mij was hij ook een jeugdidool.
En jij wilde Wilm Vermeir worden?
Helemaal. Voor ik naar Wilm ging, was het mijn droom om ooit een rankingproef te springen. En nu zijn mijn dromen ongelimiteerd. Al blijf ik heel realistisch hoor. Als je op je 15 jaar succesvol bent, wil je later de beste ruiter ter wereld worden. Hoe ouder je wordt, hoe realistischer je wordt. Ik had thuis een achttal jonge paarden van Guido Herrijgers in opleiding. Dan besef je pas wat er allemaal bij komt kijken en hoeveel het allemaal kost. Dat was een reality check. Wat je evenmin mag onderschatten, is dat ik geen zoon ben van een bekende ruiter. Wat maakt dat mijn weg langer zal zijn. Wat op zich geen beletsel hoeft te zijn. Wilm Vermeir heeft tenslotte ook zijn eigen weg gevonden.
Maak je balans eens op van je driejarige leercontract?
Enerzijds zal ik mezelf nooit goed genoeg vinden. Anderzijds, als je naar mijn resultaten kijkt mag ik daar al best tevreden mee zijn. Ik heb inmiddels geleerd dat het geen zin heeft om je te vergelijken met anderen. Als ik kijk naar de kansen die ik gekregen heb bij Wilm Vermeir, ben ik vooral dankbaar en is mijn parcours al beter meegevallen dan ik verhoopte. Dan moet je ook nog het geluk hebben dat je op het juiste moment het juiste paard onder je zadel krijgt. Wat IQ van ’t Steentje betekent voor Wilm, is Ilypsho voor mij. De ruin is ook door toeval bij mij gekomen. Ilypsho was aanvankelijk met Mathieu Bourdeaud’Hui mee naar Krismar verhuisd. Hij had zich bezeerd en kwam vervolgens terug naar Meerhout en werd aan mij toegewezen. Vorig jaar werden we Belgisch kampioen bij de Young Riders en was er heel concrete vraag naar Ilypsho. Wilm Vermeir had er meer geld voor kunnen krijgen, maar gunde het mij om me in te kopen zodat hij bij mij kon blijven. Een heel mooie geste van Wilm.
Wat is het verschil tussen Vic voor en na Wilm Vermeir?
Ik heb meer gevoel ontwikkeld en rij intelligenter de piste in. Als ik nu in de ring kom, heb ik een concreet plan dat ik kan uitwerken. Voorheen verkende ik ook mijn parcours, maar was het onderweg veel improviseren. In mijn ponytijd won ik veel, dankzij de kwaliteit en intelligentie van mijn pony. Hij lachte met 1.10m parcours.
Wat gevoel betreft heb ik geleerd om super zacht te zijn met je hand en sterk met je been. Bij uitbreiding moet je altijd gevoelig zijn met een paard.
De voorbije 3 jaar ging je crescendo. Op je laatste EK ging het mis. Hoe ga je daar mee om?
Wilm Vermeir kon er op het EK niet bij zijn en ik heb mijn kop zot laten maken door de entourage. Achteraf zegt iedereen: jij kent je paard het beste en je had je eigen ding moeten doen. Achteraf is dat juist. Voor een goed begrip, iedereen had op het EK de beste intenties en wilde enkel het beste voor mij en Ilypsho. Maar ik had mijn zin moeten doen. De verwachtingen waren hoog en die druk heeft me parten gespeeld. Daardoor had ik twee weigeringen die ik nooit eerder kreeg. Ik denk daar nog elke dag aan. Wij zijn een grote groep vrienden en tijdens het EK viel de teleurstelling nog mee. Ik kreeg mijn dip toen ik thuis kwam. Ik werd er gek van. Hier hadden we een jaar naartoe gewerkt en we waren in optimale conditie. Volgend jaar is mijn laatste seizoen bij de Young Riders en dan heb ik iets recht te zetten.
Hoe verliepen de wedstrijden na het EK?
We zijn meteen naar een kleinere wedstrijd gegaan voor het vertrouwen en er was niks aan de hand. Een weigering kruipt in je hoofd, het was bijgevolg een beetje afwachten, al is het allemaal goed verlopen. Ik heb daar wakker van gelegen. Begrijpelijk zeker als je een jaar ergens naartoe werkt en het dan mislukt?
Wat is het moeilijkste aan paardrijden?
Ze leren doorgronden en lezen. Elk paard is uniek en de ruiter moet een paard in zijn waarde laten, wat betekent dat hij zich moet aanpassen. Je kan niet één systeem hanteren, je systeem is afhankelijk van je paard.
Wat brengt je toekomst?
Geen idee. Ik wil elke dag beter worden als ruiter. Dat is mijn eerste doel. De tijd zal het wel uitwijzen. Daniel Deusser heeft een prachtig parcours afgelegd bij Stephex, Wilm Vermeir doet hetzelfde in zijn eigen stal. Ik vind het allebei straf en heb vandaag geen uitgesproken voorkeur. De sport is mijn doel, de handel is noodzakelijk. We zullen wel zien waar we uitkomen.
Welke meerwaarde heeft het Talentenplan van Paardensport Vlaanderen je meegegeven?
De stages met verschillende lesgevers zijn altijd een meerwaarde. Voor mij specifiek heb ik veel gehad aan de fysieke conditie. Daar heb ik echt veel aan gehad, want het maakt een verschil. Je moet je tenslotte goed voelen op je paard zonder fysieke mankementjes. Ik was nooit zo gemotiveerd om af te zien dan bij de fysieke coach. We mogen dankbaar zijn met de nieuwe inzichten van Paardensport Vlaanderen. Ik denk dan ook aan de mental coaching en mediatraining. Ik zou er anders nooit aandacht aan besteden. Het verrijkt je ontwikkeling als ruiter en als mens.
